Ik ben Noa (23) en ter ondersteuning van mijn groeiproces heb ik deze website gemaakt waarop je verschillende projecten van mij kan bekijken.
Al van jongs af aan heb ik plezier in het bedenken en creëren van verhalen. Door Interdisciplinaire sociale wetenschappen te gaan studeren heb ik mijn brede maatschappelijke interesse verder weten te ontwikkelen. Deze hoop ik in de toekomst in te kunnen zetten om verhalen te vertellen die deze zelfde maatschappij belichten, uitdagen of verrijken.
@noahoogland01@gmail.com
Ik heb het bewerkt alsof het een telefoongesprek is. Op deze manier lijkt het alsof ik het tegen iemand zeg in een gesprek, terwijl het eigenlijk een innerlijke monoloog is, gericht op wie het dan ook mag horen.
Soms ben ik bang dat ik minder lief ben dan dat jij had verwacht.
Dat je me net leerde kennen en toen dacht dat ik nooit iets gemeens zou zeggen,
zelfs al was ik moe.
Of dat ik altijd zou zeggen dat je gelijk had, ook al vond ik van niet.
Misschien dacht je dat ik bijvoorbeeld nooit boos zou worden,
of in ieder geval niet om iets kleins.
Misschien hoopte je dat ik het overal mee eens zou zijn, zodat we nooit een discussie hoefde hebben over de waarheid, die zo kan verschillen...
En dan ben ik bang voor het moment dat je me beter leert kennen.
Dat je er dan achterkomt dat ik dat gewoon soms wel doe.
Dat ik dan een keertje simpelweg chagrijnig ben.
Of dat ik in discussie ga om iets kleins, omdat ik vind dat het allemaal anders had moeten zijn.
Dat ik je zeg dat je geen gelijk hebt, terwijl jij gelooft dat je wel gelijk hebt.
En dat je me dan heel stom vindt.
Dan ben ik zo bang dat je me minder lief vindt dan dat jij dacht.
De definitie van familie is volgens de Van Dale vrij recht toe recht aan: bloedverwant. Toch was die definitie niet het eerste wat bij mij opkwam toen ik ging duiden wat het voor mij betekent. In de leeftijdscategorie waarin ik me nu bevind (20-30) draait zo veel in je leven om het vinden van je eigen familie. Door op jezelf te gaan wonen en je eigen weg te vinden zet je je in eerste instantie af tegen de mensen waarmee je bent opgegroeid, op zoek naar nieuwe mensen waarmee je je wilt identificeren. Door verliefd te worden, vrienden te maken en een nieuw leven te creëren kies je elke dag opnieuw met wie je je wilt omringen. De cliché quote; ‘familie kun je niet zelf kiezen’, zou ik door dit idee graag aan de kaak willen stellen. Ik denk namelijk dat je best wat te kiezen hebt door de jaren heen.
In deze shoot heb ik drie van mijn vriendinnen in bruidskleding vast gelegd. Anna als Nederlandse, Margo als Franse, en Mira als Duitse. Allemaal zijn we naar Amsterdam verhuisd zonder hier mensen te kennen en zonder te weten hoe dit ging zijn. Hoewel de een wat sneller terug bij het gezin kan komen dan de ander hebben we allemaal één ding gemeen: elkaar.
Door er voor elkaar te zijn op leuke momenten, maar ook op vervelende momenten, voelen we ons hier thuis. De bruidskleding staat voor de loyaliteit die we voelen naar elkaar en de keuze die we voor elkaar maken, de lange verbinding die we met elkaar aan willen gaan.
Om de simpele reden dat het als een realistische afspiegeling van de avond moet dienen, zijn de foto’s ook niet bewerkt.
De foto’s heb ik uiteindelijk in twee foto reels van 7 foto’s laten ontwikkelen. Deze kan je dan in de foto-viewer doen, om op deze manier de avond te herleven vanuit mijn oma’s ogen.
Het was voor mij een droom die ik uiteindelijk met hulp van fijne, bijzondere mensen om me heen heb weten waar te maken.
Het concept was duurzame, comfortabele, unisex joggingskleding produceren. De quote die achterop de kleding stond: ‘Your fear of looking stupid is holding you back’, is een van mijn persoonlijke favoriete quotes. Deze mentaliteit heeft me al op zoveel meer plekken gebracht dan dat ik was geweest als ik niet had durven falen.
Na een volledig uitverkochte eerste collectie, heb ik een tweede collectie geproduceerd.
Na lang twijfelen heb ik na een jaar tijd de website, die we met veel liefde hadden gemaakt, offline gehaald omdat mijn interesses waren verschoven. De laatste producten waren enkel verkrijgbaar in een winkel in Eindhoven. Het was een fantasitisch project en ik heb er ontzettend veel van geleerd.
- verschillende visies
- kwalijk nemen
- feminisme
- discriminatie
Het idee was dat de participanten een standpunt zouden innenmen en dit zo lang mogelijk zouden blijven verklaren. Op elke uitspraak zou je in principe: ‘waarom’ kunnen antwoorden, maar wanneer kan je daar geen antwoord meer op geven? Wanneer weet je niet meer waarom je iets vindt of waarom iets zo is? Het bracht best ingewikkelde dialogen voort, ook met stukken die ik nu zeker anders zou verwoorden. Toch denk ik dat het belangrijk is om zo kritisch mogelijk te zijn, ook al is dat soms ongemakkelijk.